Ik heb al dagen het vermoeden dat er iets mis is. Het begon met het geluid. Vroeger hoorde ik altijd geklots om me heen. Maar op een dag veranderde het plotseling. Ik had het gevoel dat ik werd opgetild en ergens anders werd neergekwakt. Dat was het begin van een nachtmerrie.
Sindsdien herken ik de geluiden niet meer. Soms was het heel even stil, dan was er weer een enorm geraas te horen, alsof de wereld verging. Volgens mij ben ik verschillende keren verplaatst, maar met zekerheid kan ik dat niet zeggen, omdat ik niet meer uit mijn huis durf te kijken. Het leek me verstandiger om me dood te houden.
Ongeveer een uur geleden, precies weet ik het niet meer, want ik ben alle gevoel van tijd kwijt, voltrok zich een ramp. Mijn huis, dat ik in drie jaar tijd had opgebouwd, werd verwoest. Een hard blinkend ding drong naar binnen en brak de voorkant eruit. Ik probeerde me nog eraan vast te houden, maar ik werd losgerukt. Daarna werd ik afgesneden van de rest van mijn huis.
Ik ben even bewusteloos geraakt. Het volgende dat ik me herinner is dat ik naakt een donker hol in werd gekieperd. Daar lig ik nu. Het is hier warm en nat. Het vocht waarin ik lig bijt in mijn lichaam. Net nog viel mijn oom Henk ook in deze plas. Hij zag er niet best uit, zijn lijf was gerafeld. Ik voel me ook niet goed. Volgens mij ben ik dood aan het gaan.
Bron: Volkskrant, 21 oktober 1996
De oplossing voor ??wie ik ben??
Voor opmerkingen
of vragen stuur een E-mail bericht naar robin@witteveen.nl,
of ga terug naar de digitale zandbak van
mijn zoon Pjotr